Το πάθος των Ιταλών "μιλούν τα χέρια" είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Όμως, όπως αποδείχθηκε, πολλές χειρονομίες αντιβαίνουν στη γλώσσα του κωφάλατου, που χρησιμοποιείται από χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση αναμένεται να καταρτίσει νομοσχέδιο που θα ρυθμίζει την τρέχουσα κατάσταση.
Η δυνατότητα να "μιλάμε με τα χέρια" δοξάζει ιταλοί σε όλο τον κόσμο, μαζί με πίτσα, ζυμαρικά και εσπρέσο. Κάθε μέρα, οι Ιταλοί συνδυάζουν ομιλία και χειρονομίες σε μια ενιαία ροή πληροφοριών, στην οποία τα χέρια παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο από τη γλώσσα. Οι ίδιοι δεν συνειδητοποιούν καν αυτή την έκθεση, ωστόσο, στα μάτια των αλλοδαπών, αυτό το χαρακτηριστικό φαίνεται πολύ περίεργο. Αν και για ορισμένους θα φανεί κουραστικό: οι ειδικές εκφράσεις του προσώπου και οι χειρονομίες που γίνονται στην Ιταλία συχνά έρχονται σε αντίθεση με τις κλασικές χειρονομίες των κωφών και των σκληρών ακοής ατόμων που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φωνή τους στην επικοινωνία.
Ένας άπειρος άνθρωπος μπορεί εύκολα να συγχέει τις απλές καθημερινές ιταλικές χειρονομίες με τη γλώσσα που χρησιμοποιούν τα άτομα με προβλήματα ακοής. Ωστόσο, οι τελευταίοι επιμένουν στην αναγνώριση σε επίπεδο κράτους των διαφορών μεταξύ Ιταλική νοηματική γλώσσα (Lingua dei segni italiana (Lis)) και απλές χειρονομίες. Διαβεβαιώνουν ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια "νοηματική γλώσσα" που θα έχει ένα ειδικό καθεστώς και δεν θα εξομοιωθεί με τις ταχείες χειρονομίες που χρησιμοποιούν οι Ιταλοί χωρίς κανένα λόγο.
Η καθηγήτρια ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Ρώμης Τζ. Ισαβέλα Πόγκι βρήκε στη μελέτη της ότι οι Ιταλοί χρησιμοποιούν συνολικά 250 διαφορετικές κινήσεις χεριών.
Σε μια συνέντευξη στο BBC, εξήγησε: "Εμείς υιοθετήσαμε τη νοηματική γλώσσα από τους Έλληνες, όταν έφθασαν στη νότια Ιταλία και αποίκισαν τη Νάπολη, χρησιμοποίησαν αυτή την πρακτική για να μιλήσουν και να παραμείνουν ανήκουστο." Ταυτόχρονα, η νοηματική γλώσσα άρχισε να συμπληρώνει την προφορική ομιλία.
Οι ιταλικές εκφραστικές χειρονομίες έγιναν αντικείμενο μελέτης όχι μόνο για τους ίδιους τους Ιταλούς, αλλά επίσης προκάλεσαν ενδιαφέρον στο εξωτερικό. 
Τι αξίζει μόνο μια λεπτομερή μελέτη για το θέμα, που δημοσιεύθηκε όχι πολύ νωρίς στους New York Times. Το πρώτο βιβλίο σε αυτόν τον τομέα ήταν "Οι αρχαίες εκφράσεις του προσώπου των ναπολιτανικών χειρονομιών", που δημοσιεύθηκε το 1832 από τον Canon Andrea de Jorio. Στη συνέχεια, χρησίμευσε ως υλικό για τη δημιουργία του λεξικού χειρονομίας του 1958.
Παρ 'όλα αυτά, η κωφάλαλη κοινωνία είναι σκεπτική για τέτοιες μελέτες και αναρωτιέται ποιος είναι ο ρόλος της νοηματικής γλώσσας στην ιταλική ιστορία. Επιπλέον, υπήρξε εδώ και καιρό ένα κίνημα που υποστηρίζει την υιοθέτηση ενός νόμου που αναγνωρίζει την ιταλική γλώσσα σημάτων. Για παράδειγμα, το 2001, ακτιβιστές του κινήματος διαμαρτυρήθηκαν για δύο ημέρες μπροστά από το κτίριο του κοινοβουλίου, έτσι ώστε η νοηματική γλώσσα να αποκτήσει ίσα δικαιώματα με προφορική ομιλία και έτσι οι κωφοί και οι σκληροπυρηνικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνία.
